Przewodnik audioRossio Train Station

W samym tętniącym życiem sercu Lizbony wznosi się dworzec Rossio – od ponad stu trzydziestu lat miejsce spotkań ludzi oraz ich historii. Otwarty pod koniec dziewiętnastego wieku, Rossio szybko stał się głównym terminalem kolejowym miasta. To tutaj zatrzymywał się słynny międzynarodowy Sud Expresso, stąd wyruszano w podróż do Sintry i dalej.

stella daviti

Już z oddali uwagę przyciąga jego imponująca fasada: dwa potężne, łukowate portale w kształcie podkowy, misternie rzeźbione detale z kamienia i zdobione, koronkowe balustrady. Neomanueliński styl budynku łączy nostalgię po portugalskiej epoce wielkich odkryć z romantycznym rozmachem dziewiętnastego wieku – warto zwrócić uwagę na dekoracyjne łuki, łagodnie wygięte okna w kamiennych obramowaniach oraz drzwi w czerwonej ramie, znajdujące się pod starym, charakterystycznym zegarem. Na fasadzie znajdziemy popiersia i medaliony upamiętniające postacie ważne dla rozwoju kolei w Portugalii, a także wierną kopię zaginionej rzeźby króla Sebastião, która dziś znajduje się pod ochroną.

Patricio Moschcovich

Do wnętrza wpada światło dzienne przez ażurowe zadaszenie z żelaza i szkła, wznoszące się wysoko ponad polerowaną czarno-białą, wzorzystą posadzkę. Perony znajdują się wysoko ponad ruchliwą ulicą, prowadzą do nich szerokie schody, schody ruchome i windy – co było rzadkością i nowością techniczną w ówczesnej Portugalii. Tutaj krzyżują się trasy autobusowe, niebieska linia metra – stacja Restauradores – oraz kolejki linowo-terenowe, dzięki czemu Rossio jest prawdziwym sercem miejskiej komunikacji.

Dzieje Rossio w dużej mierze rozgrywały się pod ziemią – pociągi dojeżdżają tu przez dwutorowy tunel z Campolide, będący na tamte czasy imponującym osiągnięciem inżynierskim i mierzący prawie trzy kilometry. Przez kolejne dekady to miejsce było świadkiem strajków, przyjazdów monarchów, a także dramatycznych wydarzeń, takich jak zamach na prezydenta Portugalii Sidónia Paisa w roku tysiąc dziewięćset osiemnastym, który miał miejsce właśnie tutaj.

W latach pięćdziesiątych XX wieku linie zostały zelektryfikowane – epoka pary ustąpiła miejsca nowoczesności. W latach dziewięćdziesiątych zabytkowe pasaże handlowe zastąpiło bezpośrednie połączenie z metrem, co pomogło stworzyć Lizbonę dwudziestego pierwszego wieku – jeszcze lepiej skomunikowaną i bardziej mobilną.

Dziedzictwo Rossio rozbrzmiewa w bogato zdobionych panelach azulejos, błękitno-białych, przedstawiających lizbońskie zabytki, bohaterów i codzienne życie Portugalii. Eleganckie perony pamiętają tysiące zwykłych dni, nocnych podróży i wydarzeń, które zmieniały bieg historii kraju. Dziś dworzec Rossio wciąż jest pierwszym przystankiem w bajkowej podróży do Sintry i na niezapomniane wyprawy po Lizbonie. Przyjdź dla architektury i historii – zostań, aby poczuć niepowtarzalną atmosferę miejsca, które jest żywym symbolem miasta.